تأثیر لاموتریژین وعصاره هیدروالکلی بادرنجبویه بر میزان آنزیم‌های کبدی و تغییرات پاتولوژی آن در موش‌های صرعی تجربی با پنتیلن تترازول

زمینه و هدف:یکی از وظایف اصلی کبد در بدن، سم‌زدایی داروها می‌باشد.در این مطالعه اثرعصاره بادرنجبویه بر بافت کبد درموش‌های مدل کیندلینگ مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی:در این تحقیق، 48سر موش صحرایی ماده به‌طور تصادفی به 8 گروه 6 تایی تقسیم ‌شدند. دو گروه از موش‌ها به‌عنوان کنترل سالم در نظر گرفته شدند که یک گروه آب و غذای معمولی دریافت کردند و گروه دوم لاموتریژین را (با دوز10میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز) به‌صورت خوراکی دریافت کردند. گروه تیمار پس از القای صرع به‌وسیله پنتیلن تترازول(PTZ)(با دوز 40میلی‌گرم بر کیلوگرم) به‌صورت تزریق داخل صفاقی به 5 گروه تقسیم شدند. یک گروه از موش‌های صرعی با آب و غذای معمولی تیمار شدند (کنترل - شم) و گروه صرعی دوم به‌وسیله لاموتریژین (10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تیمار شدند. گروه صرعی سوم و چهارم با عصاره بادرنجبویه (دوز 100 و 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تیمار شدند. گروه صرعی پنجم وششم توأماً لاموتریژین و بادرنجبویه را دریافت کردند. پس از 4 هفته تیمار، موش‌ها بیهوش شده وپس از خونگیری، جهت انجام آزمایشهای بیوشیمیایی، کبد آنها جدا گردید. در ادامه، بعد از تهیه مقاطع بافتی ورنگ‌آمیزی با هماتوکسیلین - ائوزین لامها به‌وسیله میکروسکوپ نوری بررسی شدند. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0p< در نظر گرفته شد. یافته‌ها:درگروه تیمارشده با عصاره، کاهش معنی‌داری در آنزیم‌های کبدی، تری‌گلیسرید و کلسترول مشاهده گردید (05/0>p). همچنین ضایعات بافتی کبد در مقایسه با موش‌های صرعی و تیمارشده با لاموتریژین بهبود یافت. نتیجه‌گیری:نتایج این مطالعه نشان داد عصاره بادرنجبویه، کبد را در برابر آسیب‌های ناشی از لاموتریژین محافظت می‌کند.